Italianen en pasta

Door: Marije Smeenge op 10 juni 2015

Voor veel Italianen is de maaltijd niet compleet zonder. Per jaar eten ze zo’n vijfentwintig kilo pasta – gemiddeld. In het noorden wordt naast pasta ook veel rijst (risotto) gegeten, maar onderin de ‘laars’ komt dagelijks of soms zelfs soms twee keer per dag pasta op tafel: ’s middags pastaciutta (pasta met saus) en ’s avonds pasta in brodo (in bouillon) of minestra (dikke soep met pasta). De zuiderlingen zitten dus nog ruim boven die vijfentwintig kilo per jaar.

De historie van de Italiaanse pasta voert al eeuwen terug in de tijd. In een graftombe van bijna tweeënhalf duizend jaar terug zijn al afbeeldingen gevonden van een soort deegroller met een radertje dat gebruikt zou zijn om dikke pastaslierten te maken, of misschien zelfs een soort oer-ravioli.

In Sicilië, werd deegwaar waarschijnlijk voor het in eerst in water gekookt, in plaats van geroosterd of gebakken. Het woord macceroni schijnt hier vandaan te komen: ‘maccaruni’ betekende ‘met kracht tot deeg gevormd’.

Uit de middeleeuwen bestaan diverse recepten en beschrijvingen dat pasta in de meeste delen van het land steeds belangrijker werd als basisvoedsel. Er waren ook toen al duidelijke regionale verschillen in vormen en bereidingswijze.

De Napolitanen bedachten in de zeventiende eeuw de gedroogde pasta en in de eeuwen daarna kon pasta steeds efficiënter fabrieksmatig geproduceerd worden. Vervolgens veroverde pasta, mede door de Italiaanse migranten in Amerika en Groot-Brittannië, langzaam maar zeker de hele wereld.

Bron foto