Reisverslag Toscane & Elba

Door: Linda op 14 januari 2012

De koffers zijn gepakt en we zijn helemaal klaar voor onze rondreis door Toscane en Elba. Nog even controleren of we alle reisbescheiden en de paspoorten hebben en gaan……….

Waar gaan we naar toe?

Vanaf vliegveld Pisa gaan we in ieder geval naar Montecatini Terme, de rest is niet bekend.

Het is uiteindelijk geworden: Pisa – Montecatini Terme – Pontassieve – Volterra – Elba – Pisa ( en heel veel plaatsjes hier tussenin)..

Zondag 3 september

Ha fijn, de vakantie is begonnen. de treintaxi haalt ons op en met de trein gaan we naar Schiphol, gewapend met 2 tickets Pisa (voor weinig). Ook hebben we de 1e overnachting geboekt want aan zoeken zo’n eerste avond hebben we een hekel. Bijna 2 weken gaan we naar Toscane. Stel dat het regent in Toscane dan rijden we richting Rome, want we hebben de afgelopen weken genoeg regen op ons petje gehad. Of niet dan?

Perfecte vlucht, en nu de koffers. Mijn God, ik kan de bagagebelt helemaal niet meer zien zoveel mensen staan er omheen. Mijn man regelt een auto terwijl ik me tussen al die mensen wurm. Gek genoeg vind ik m’n koffers ook nog en sleep al dat gewicht op het bagagewagentje. Ziezo..onderweg. Het voelt lekker om weer in Italië te zijn en we hoeven niet eens meer te wennen. Het is de derde keer al dit jaar ! Op weg naar Montecatini Terme, 50 km. verder op.In deze plaats vind je van oudsher heel veel thermale baden, vandaar dat de gemiddelde leeftijd ook dik boven de 70 lag. We hebben het hotel uiteindelijk gevonden, best groot hotel. Het is een hotel zoals je verwacht in die oude Italiaanse films. Onze auto werd keurig weggezet (na wat aandringen) en het was tijd voor een versnapering. De kamer is prachtig en groot. Op het terras hebben we witte wijn besteld, de ‘Frescobaldi’, hmmm.. Net voor 21.00 uur gaan we eten in de prachtige eetzaal in het hotel. We moeten voor 21.00 uur binnen zijn.

Oepss

Het lijkt wel of we maar tot 21.00 uur kunnen eten, want het eten wordt bijna door onze strotten geduwd. Het bord is nog niet leeg of het is al weggehaald door een of andere neurotische magere lat. Het toppunt was het hoofdgerecht. Ik ben nog niet halverwege of de kar met ijs en toetjes wordt al tegen onze tafel aangezet. Ik wordt nu echt boos en vraag nog nét fatsoenlijk, maar wel duidelijk of hij die ijskar weg wil halen.

NEE zegt ie. (hij die op Mr. Bean lijkt) dat is vast voor ons om te kijken. Ik zegt NEE dat wil ik niet, haal dat ding weg. Nou, met moeite zet ie die kar 20 cm. verderop. Tjezus, met worteltjes in mijn mond proef en ruik ik de taart en het ijs. Na het diner lopen we weg het stadje in, het is er reuze gezellig. Ik voel me nog steeds bozig, die mafkees. Grrr. Maar wel weet ik hoeveel hoeveel euro’s we moesten afrekenen… blijkbaar zijn ze niet handig met toeristen of ze zijn ons zat aan het eind van het seizoen.

Maandag 4 september 2006

We besluiten om vandaag naar Pontassieve te rijden, 19 km. van Florence. In het hartje van Toscane ligt Casa Bella. We zijn hier al twee keer eerder geweest want het plekje en de voorzieningen zijn hier fantastisch. Casa Bella is een huis waar men vroeger wijn en olijfolie maakte. Het is een agriturismo locatie. Het maakt onderdeel uit van een groter geheel, nl. Fattoria Lavacchio. Casa Bella is een soort van hotel, en de overige onderdelen zijn een restaurant, een wijn- en olijfmakerij en een atelier en nog een ander huis verdeeld over een heuvel.

Hier vind je rust, ruimte en heerlijk eten en drinken. We komen aan en de eigenaresse Faye herkent ons nog. We beginnen met een lekkere lunch, gevolgd door een fikse dosis zon. Heerlijk, daar was ik aan toe en val vrij wel direct in slaap. Ik probeer laten nog wat te zwemmen, maar het water is echt heel koud. Wel red ik nog twee steekvliegen van de verdrinkingsdood, dat wel. Wegwezen, terug naar mjn bedje… ’s Avonds eten we in restaurant Mulina a Vento op dezelfde berg. Dit restaurant kent een waanzinnig uitzicht over Florence en het is 5 minuten lopen vanaf Casa Bella. We eten hier resp. tortellini met een roomtruffelsaus gevolgd door gegrilde kip met gebakken groenten en ik eet pappardelle met een saus van everzwijn gevolgd door een peporosa. Een stoofpotje met heel veel Spaanse pepers. Hierbij dronken wij de eigen gemaakte witte wijn van het huis, Pachar. Ook heerlijk.

Dinsdag 5 september 2006

Vanochtend vroeg opgestaan want we gaan eventjes naaar Florence. Ja, dat kan hier. Je daalt de berg af, neemt het treintje en een half uur later sta je in een bomvol Florence. Poe hé! Da’s wel even weer wat anders dan de rust op de berg. Het is voor ons niet de 1e keer dat we in Florence zijn, maar telkens is het weer indrukwekkend. Ik probeer een aantal foto’s zonder mensen te maken. Ahum, komt niet goed. God, wat een berg volk. Nou ja, dan maar gewone foto’s zoals iedereen die kan maken. Slenter de slenter….onder een strakblauwe hemel…

We hebben een aantal prachtige monumenten gezien en heeeel veel mensen. We besluiten om geen kerk of zoiets in te gaan, de rijen met mensen hiervoor zijn veel te lang. Klikker de klik fotootje hier en een fotootje daar…. Maar eerlijk is eerlijk Florence blijft wel indrukwekkend. Onze magen beginnen te rammelen en we besluiten om nu eens niet in een restaurantje te lunchen, maar met een pizza in de hand. Lekker mensen kijken. Op een pleintje ploffen we neer op een trapje waar we ons overvette hapje oppeuzelen, de olie druppelt intussen van ons pizzapapiertje.. Not too bad… Inmiddels heb ik de 100-duizendste toerist aan mijn netvlies voorbij zien trekken en we besluiten de rust weer op te zoeken op de berg. Natuurlijk nog wel een leuk T-shirt gescoord.

We stappen weer in ons treintje richting Pontassieve. Dit is hier net een paradijs en we hebben nog een nachtige bijgeboekt (in totaal nu 3). We hebben wel mazzel, want we slapen in een suite ipv een ‘normale’ kamer voor dezelfde prijs. Leuk he? Even de bikini aan en languit aan het zwembad. Tsjongejonge wat een straf weer zeg.

Even met m’n zus gebeld om iets te regelen voor mijn navigatiesysteem op mijn telefoon, want die werkt af en toe niet lekker. En da’s niet zo fijn hierzo met al dat gekriemel van weggetjes. ’s Avonds lekker pasta gegeten: Tagliatelle met funghi e porchini en hierna als secondi een tagliate di Manzo met een heerlijke rode Chianti wijn. En nu rustig op tijd ‘ons mandje’ in.

Woensdag 6 september 2006

Vandaag rijden we een beetje in de omgeving van onze verblijfplaats Pontassieve. We nemen zo’n klein weggetje dwars door de bergen en ruiken zelfs de puurheid van Toscane. Allemaal wijnranken en olijfbomen, rijen vol. Mijn reisgenoot wil naar een bepaald klein plaatsje Valenbrosa ofzo , want volgens onze Capitool reisgids is het hier mooi Nou zal best zijn, maar volgens mij en mijn navigatiesysteem bestaat dat plaatsje niet want ineens houden de borden op finito, basta einde oefening. Nou, da’s niet prettig. Dan maar op zoek naar een wat grote plaats Borgo San Lorenzo (off all places). Inmiddels zijn we toch al weer veels te lang aan het rijden en ook krijgen we trek. We lopen door dit plaatje, maar er is jammergenoeg niet veel aan. Want wel grappig is, is dat het locale internetpunt in een soort van kerkje is gevestigd met de prachtigste fresco’s aan het plafond . Mail gecheckt en weer vertrokken. ’s Avonds eigengemaakte pizza’s gegeten. Die zijn pas echt lekker ! Zelfs ik kan dan een hele pizza op.

Donderdag 7 september 2006

We checken uit bij Casa Bella en vertrekken naar Parkhotel Le Fonti in Volterra voor twee nachtjes. Gewoon op het internet gevonden. Die omgeving schijnt prachtig te zijn dus dat willen we wel eens met eigen ogen bekijken. We besluiten de toeristische route te nemen dwars door de Chianti. Prachtig, wat we hier hebben gezien is met geen pen te beschrijven. Al slingerend met onze gehuurde Fiat Punto door dit landschap. Een tip: doe dit zelf niet, want je bent uren onderweg en als bijrijder wordt je er heeeel misselijk van, bleeeehhh. Na een paar uur komen we aan op onze plaats van bestemming en we nemen een duik in het zwembad. Nou ja, ik niet… ik kijk er alleen naar, veeeels te koud. Vanuit het zwembad kijk je heel mooi uit over Volterra. Het hotel is comfortabel. ’s Avonds gaan we wat eten in Volterra zelf. Het is er net een sprookje. Voordat we er zijn moeten we een behoorlijk eind de berg op lopen (en ik leuk charmant op ‘pinnen’). Op de terugreis heb ik mijn schoentjes uitgedaan, ik brak m’n nek zowat. Veilig het hotel bereikt…..slapen….

Vrijdag 8 september 2006

Na een uitstekende nacht (= goed bed) verkennen we vandaag het stadje Volterra. ja ja weer moeten we dat eind omhoog maar nu op de platte schoenen. Dat scheelt een stukje. Ik schrijf wat aan mijn dagboek in de ontbijtzaal en hoor een geroezemoes van duits en engels. Ik tap mezelf een capucchino door op een knopje te drukken en ook druk ik op een knopje voor ananassap. Dat was in Casa Bella wel anders, alles was er vers, echt alles. Goed. Als een volleerde klipgeit klauteren we weer naar boven. (Nee, mevrouw ’t is maar 10 mijnuten het is goed te doen). Het is zeker de moeite waard want het is er prachtig, maar stijl, ik glij bijna van mijn slippers…

We hebben hier ook het Palazzo Viti bezocht, een schattig paleisje midden in de binnenstad.  We duiken ook nog even een internetpoint in. Het is een mooi cafe en hier zit je met de laptop op schoot voor € 3,00 in het uur.

Inmiddels is het 14.15 uur en de magen rommelen. Een mooi restaurantje is gauw gevonden en heerlijk eten en drinken snel besteld. Het wordt vooraf een duivenpate (ah..zielig..) gevolgd door Tagliatelle met funghi en lasagnette met pesto en noten, vergezeld door een insalata mista. De wijn is een plaatelijke vernacchio Panizzi en is echt heel lekker. We lopen terug naar het hotel en ploffen neer bij het zwembad om vervolgens zacht snurkend een tukkie te doen (met uitzicht over de vallei).

Zaterdag 9 september 2006

Vandaag vertrekken we uit Volterra richting San Vincenzo. De bedoeling is om hier één of twee nachten ergens te slapen (aan de kust). Via de SS1 rijden we supersnel naar onze plaats van bestemming. Want ik kan je melden, die toeristische route dat doen we voorlopig niet meer. Ik ben net weer een beetje opgeknapt. Het plaatsje ziet er er rusitig uit en we lopen richting strand. Waar zullen we gaan slapen? We zijn er allebei even een beetje stil van, het ziet er niet echt gezellig uit. Dat strand is een beetje, tsjaaa uhhh niet gezellig. Er zijn voldoende mensen, maar het leeft niet echt. Ik zie een strandtent die failliet is en dat kijkt ook niet zo gezellig. Na 10 minuten lopen is er eentje open, maar hier zit niemand. We kijken elkaar aan…. hier gaan we niet overnachten, we rijden door.

Maar hier schijnt wel een heel dik restaurant gevestigd te zijn met een Michelin ster, namelijk Gambero Rossa aan de Via della Vittoria 13. Wij hebben hier niet gegeten, want we waren voor de middag hier, tsjaa….. net niet. Trouwens heel dat restaurant niet gezien, op naar …… We rijden door naar Elbaaa, gaaf daar heb ik echt zin in. Ik ben zo benieuwd hoe het er daar uit ziet. Maar eerst richting Piombino om hier met de veerboot over te steken naar Elba. € 77,00 eurootjes verder kunnen we met het bootje mee. Zo gezegd zo gedaan, via internet wat gegevens van hotels opgezocht en gebeld, er was nog plaats bij Villa Ottone. Op het internet stonden prachtige foto’s. We zIjn heel benieuwd hoe het er in het echt uitziet.

De dame van het hotel vertelt me dat we vanaf de veerboot in Portoferraio 5 kilometer richting Porto Azzurro moeten rijden en dan links af naar Bagnaia. Zelfs ik kan het onthouden en daardoor is het makkelijk gevonden. Het is hier een oase van rust, en een uitzicht…. niet meer normaal zo romantisch.. Badkleding aan en we lopen naar het strandje. De ‘towelman’ wijst ons de weg in de Nederlandse taal. Leuk he? Hij heeft vroeg in Nederland gewerkt maar is teruggegaan naar zijn vaderland. Joepie… strandbed, handdoek, het klotsen van de zee, daar word ik toch zo blij van. Ik val blijkbaar in slaap en met het geruis van de zee word ik ook weer wakker. Op het strand staat een mooi terrasje en binnen is een lounche tent. Hihihi terwijl de gemiddelde leeftijd ongeveer 60 plus is. Ok ok even lounchen met een Campari en hierna douchen. Het avondprogramma dient zich aan en de zon gaat onder… wow….

Want als Elba-by-night niet romantisch is, dan weet ik het niet meer. Ik ontfutsel mijn geliefde een paaaaaar zoentjes en ik nip verder aan mijn glas wijn. Aquabona, een witte wijn van het eiland zelf. Ook al weer lekker. Ik heb deze reis nog geen slechte wijn geproefd, ook de Vino a Tafola is prima.

Ik ben niet zo’n held met rode wijn. Een week geleden dronk ik in de Chianti bij Mulino a Vento een Rufina 2001 in combinatie met Tagliatelle met funghi e porchini, gevolgd door een Tagliata di Manzo (biefstuk in plakjes). Nou dat was geen prettige combinatie want ’s nachts was de boot aan, brrrrr. Dat is zo handig van mijn lijf, die gooit er gewoon uit wat er niet in hoort of waar ie allergisch voor is. Goed, een kwartiertje later kon ik verder slapen nadat ik mijn bekkie had gepoetst.  Daarom hou ik het nu bij een beetje witte wijn. Ook ben ik wat huiverig voor tartufo en porchini. Jammer…

Waar was ik… oh jaaa… het uitzicht is werkelijk adembenemend, op de achtergrond wordt piano gespeeld. Tijd om te gaan eten en we lopen naar het restaurant. Vanavond 4-gangen, het kan niet op. Ik begon met een salade, dan gerookte en gemarineerde zalm, slokje wijn, canneloni, twee slokjes wijn, een prachtig stukje zwaardvis, drie slokjes wijn en fruit na…hmmmm. Het is hier toch bijna niet vol te houden, hahaaa

Zondag 10 september 2006

<‘18.03 aan het strand’, staat in mijn verslag.. en ik denk terug….>

Het is nog muisstil wanneer ik wakker wordt, het is 8.10 uur. Doordat de luiken voor de ramen zijn gesloten lijkt het alsof het midden in de nacht is. Maar ik ben wakker. Ik ben fit. We hadden deze nacht een supermatras en dat kun je merken ook. Niet dat ik er zo’n last van heb, maar mijn grote vriend wel. Die kan gewoon niet slapen in die hangmatten en ik kan dus ook niet met al dat gedraai.

Na een douche en een lekker ontbijtje met alles erop er eraan gaan we op pad. Weer is er geen wolkje aan de hemel, strak blauw, net zoals het water. We gaan naar Porto Azzurro, een paar kilometer verderop. Elba voelt goed, het is er rustig. Nou de naam Azzurro is goed gekozen want het water in de haven is ook azuurblauw. Je komt vanaf bovenaf aanrijden en het is een bijzonder gezicht. We kronkelen met de auto naar beneden en parkeren. In de verte horen we muziek, eropaf dus.. Een hardlopend blaasorkest, ha ha ha echt…..ongelogen. Het was ook zo’n stom gezicht. Hierna werd er ook een mis afgenomen in de open lucht. Heel bijzonder allemaal.

Ik was ook op zoek naar een witte broek, ach jaa….. Ik durf het bijna niet te vertellen maar die van mij ben ik een beetje vergeten in Montecatini Terme. Een witte broek op wit beddegoed, da’s ook vragen om problemen bij het inpakken. Goed, ik heb een nieuwe. Hij is ivoorwit en hij glimt, bling bljng… en zo’n omslag doek voor op het strand. Allemaal uitverkoop. Ik kan het toch niet laten liggen vind je wel? Oh ja, vergeten ook nog een hele leuke bikini gescoord, die van mij was toch al zo’n 3 jaar oud. Ja dat kan niet meer, toch? Zo loop ik er toch weer leuk bij. Porto Azzurro is heerlijk, rustig en authentiek met vrijwel geen toeristen (of zag ik ze niet?) Ik was de enige die met m’n fototoestel liep te zwaaien. Wat hoor ik toch? Rammel de rammel. Het is mijn maag, deze heeft weer brandstof nodig. Ook dit keer zitten we weer in een prachtig Italiaans buitenrestaurantje in het dorpje en we bestellen. Dit keer Linguine met mosselen, tomaatjes en basilicum en ik krijg van de dame op mijn kop omdat ik geen visgerecht bestel maar Penne all’arrabbiata. Ik heb haar uitgelegd dat ik een allergie heb voor schaaldieren. Toen was het goed. Ik moest wel wel om lachen. Het eten was erg smaakvol…..uhhhh echt zalig. Dat kunnen Italianen toch wel goed hoor. Met weinig ingrediënten de heerlijkste gerechten maken. En ook de rekening was prettig. Een bordje pasta voor € 6,00.

Elba is een stuk voordeliger dan het vasteland, gek he? Of was dit toevallig.
Hierna zijn we weer teruggereden naar ‘ons’ hotel en strandje om even weer lekker te luieren. En ’s avonds in ons hotel volgde onder het genot van een heerlijke wijn: garnalen cocktail – orechiette met tonijn en bloemkool (?!) en hierna een prachtig….visje. Ik ben de naam helaas vergeten, maar hij was schattig om te zien. En een klein toetje na.

Maandag 11 september 2006

 

Vandaag gaan we bij Napoleon op bezoek. Gezellig.

M’n charmanste klepppertjes trek ik aan. Ik vond het altijd zo vervelend dat Napoleon verbannen was naar Elba. Heel sneu. Maat dat gevoel is nu compleet voorbij. Hij woonde hartstikke mooi in een megavilla met een joekel van een oprijlaan. Niet leuk om dat hele stuk met mijn kleppertjes te belopen, maar… het is voor een goed doel. Althans… Casa was chiuso, oftewel het huis van Napoleon was gesloten. Er wordt onderhoud gepleegd, je kunt er alleen nog kilo’s aan souvenirs kopen… Napoleon was blijkbaar niet thuis. Wel jammer, nu konden wij zijn huis niet van binnen bekijken. Dan maar een eindje verder rijden en we rijden naar Baia Marina. Hier lopen we door de knusse haven en eten een salade Colombo (sla met mais-tonijn-tomaat-groene olijven, komkommer en azijn/olie).

Nu ik dit schrijf lig ik in de nazon in een baai van Ottone op Elba.

Iets verderop is een knots van een privéschip voor anker gegaan. Dit schip kost echt een paar miljoen. Er werd zelfs buiten het schip op het water een terrasje gemaakt. Het is vast van een ster. Ikke maar loeren en loeren of ik de ster kon vinden. Niks te zien. Maar pas zonet kwam er een klein motorbootje met een paar mensen erin naar het strandje en stapten uit. Niet bij ons, het gewone volk, maar verderop waar niemand is. Dus kan ik nog niks zien. Ik zie wel een jonge vrouw met krullend haar en ik dacht een klein meisje. Hij is alleen maar aan het bellen. Ook gezellig. Ik had toch zo gehoopt dat het Madonna was. Wow, hihihi… blijven dromen.. Goed, het zal nu rond een uur of zes zijn…tijd voor een aperitivo. Volgens mij heb ik mijn zonnebril opgehouden met zonnen vanmiddag. De bril staat zo ongeveer in mijn hoofd gebrand, ook lekker charmant. Over twee dagen zit de vakantie er op. Dan gaan we terug naar het vaste land, slapen nog een nachie in Lucca en dan met het vliegtuig naar huis. Ik moet er nog niet aan denken, want het is echt goddelijk hierzo. Kijk maar naar de foto’s.

`De VIP’s worden opgehaald met de motorboot en ik weet nog steeds niet wie het zijn geweest. Jammer. ’s Avonds eerst ‘geaperitiefd’ met een uitzicht op Elba-by-night, hierna gegeten. Carpacchio -Linguine met knoflook en olie – kalfsvlees (ah zielig) en een ‘dolce’ na. Ik was er niet kapot van. Maar weet je waar ik stapelmesjokker van wordt? Dat ellendige superdesuperverliefdestelletje naast ons, wat een geklef zeg, bah! Misschien smaakt mijn eten daarom niet zo heel erg. Pas getrouwd zeker

Dinsdag 12 september 2006

Slecht geslapen, helaas. Duf worden we wakker en hebben eigenlijk geen zin om op pad te gaan. Toch besluiten we om naar Capoliveri te rijden. Het is niet ver en vanuit de de verte is het een mooi dorp in de bergen. Daar aangekomen lopen we een rondje en ploffen ergens neer om te lunchen. Het is een beetje smoezelig, maar we eten er heerlijk. Pizza Quattro Stazione en Penne Siciliana. Achter ons zoemen de wespen er lustig op los, we zitten tegen een prachtige struik met roze bloemetjes. Dooreten geblazen.. Ze maken nog een foto van me voor de houtgestookte pizzaoven. Zo aardig.Hierna doen we niet zoveel meer en gaan nog even op ‘ons strandje’ liggen en vallen in een diepe slaap. Blijkbaar hadden we het nodig. We checken ’s avonds al uit omdat we anders in de ochtend in een lange rij moeten staan. De tickets van de veerboot heb ik al gekocht (scheelt € 40,00 !).

Woensdag 13 september 2006

’s Ochtends worden we op tijd wakker en pakken onze koffers in. Het is tijd om het mooie Elba te gaan verlaten. Na het ontbijt vertrekken we richting de veerboot. We zijn veeeels te vroeg, maar wonder boven wonder mogen we met de boot mee (van een uur eerder). Op het vaste land rijden we in één ruk naar Lucca, want hier willen we graag een nachtje slapen voordat we terug vliegen naar huis. En Lucca is gewoon een hartstikke mooi stadje, dus wij op pad… We rijden de stadsmuren binnen op zoek naar een hotel. Wij, zo dom, rijden gewoon het grootste plein op om bij het eerste de beste hotel te vragen of we er kunnen slapen voor een nachtje. NEE, alles was al maanden volgeboekt. Nou, da’s mooi jammer dan. Op naar het volgende hotel. Slenter de slenter op mijn charmante schoentjes, waar de blaren zich al op mijn voeten hebben aangediend In het volgende hotel konden we een kamer boeken, hiep hoi. We checkten de kamer even van te voren, want het is wel handig om te weten waar je slaapt toch? Je gelooft het niet, want de WC stond bijna tegen het bed aan. Gatver….. nee daar ga ik echt niet slapen of wel dan? Ennu zonder met de ogen te knipperen € 80,00 per persoon vragen. Voor de rest konden we geen hotelkamer vinden, alles was al maanden volgeboekt. OK, wegwezen dus, op weg naar Pisa. We gaan slapen in het centrum van Pisa. Mensen zeggen altijd dat Pisa niet mooi is en alleen maar een scheve toren heeft. Maar goed, we zijn in de buurt, dus moet je even een kijkje nemen. We rijden het centrum binnen en volgende een bordje van hotel Di Stefano. We lopen naar binnen en alles is hier keurig voor elkaar. Het is een piep hotelletje, maar wel netjes. Doet u maar !

We lopen hierna het centrum van Pisa in op zoek naar de scheve toren. Die is gauw gevonden en ik ben enorm verbaasd zooo scheef als ie staat. Echt niet normaal, dat ie niet omvalt.

De drukte valt rond deze tijd wel mee, het is nu 19.00 uur. We kunnen prima foto’s maken. Niet alleen de scheve toren is prachtig, maar ook de gebouwen hier omheen. Echt geweldig. We kijken onze ogen uit, hoezo Pisa is niet mooi?? Voor mijn kleine Wesselvriendje een mooi dagboekje gekocht en hierna verder downtown Pisa in. Het wordt donker en nog gezelliger. We besluiten een cafeetje op te zoeken voor onze aperitief. Het is Altrove bar, echt een trendy bar. De eigenaar is engels en sinds 5 jaar eigenaar van deze bar. Een hartstikke leuke enthousiaste vent. Hier drinken we een lekker glas wijn en snaaien wat hapjes en vervolgen onze weg. Heel graag wil ik foto’s maken van deze gezellige stad by night, maar de foto’s worden heel lelijk ’s avonds, ik stop er maar mee. We zijn op zoek naar het restaurantje I Santo, daarvan lagen kaartjes bij het hotel. Het ziet er kei leuk uit, dus… naar binnen dan maar. Nou dat hadden we dus niet moeten doen. Vreselijk wat een pokke bediening. Blijkbaar waren ze de toeristen spuugzat. De bediening was slecht, arrogant ……. enzo. Dus als je dit leest ga er niet heen. Dit is de link naar hun website, klik hier. Oeps, ik check net de link, maar blijkbaar doet de website het niet, maar goed ook. Genoeg hierover. We drinken onze café op een ander terras waar de bediening wel weer gezellig is.

Donderdag 14 september 2006

Vandaag moeten we naar huis, einde reis. Klaar – over en uit. We hebben echt een prachtige en heerlijke vakantie gehad. We hebben erg veel gezien en heerlijk gegeten en gedronken. Eigenlijk zijn we op de bonnefooi naar Italië vertrokken omdat we alleen twee tickets hadden geboekt en de eerste overnachting. Gedurende de reis wisten we ongeveer in welke streek we wilden overnachten en zochten hier hotels of agriturismo huizen bij. De adressen zochten we op op het internet, reuze handig. Eigenlijk is in deze tijd altijd wel plaats, behalve in Lucca.

Italië dank je wel voor je gastvrijheid !

Tot gauw weer.

Klik hier voor de fot0’s van Toscane & Elba

KPICASA_GALLERY(webelba)