Valentijnsdag

Door: Linda op 14 juni 2011

Het feest van de verliefden.

14 februari, San Valentino of te wel Valentijnsdag

Valentino werd geboren in Terni, een stad op 100 km ten noorden van Rome, in 175 na Christus. Hij wijdde zijn leven aan de Christelijke leer. In 197 n.C. werd hij de eerste bisschop van Terni. Zijn naam is voor eeuwig verbonden aan de liefde omdat hij de eerste geestelijke was die een verbond tussen een heidens legionair en een Christen meisje bezegelde.

Valentino werd op handen gedragen door de bevolking van Umbrië. Maar hij ontsnapte toch niet aan de vervolging die keizer Aureliano voerde tegen alle Christenen. Hij werd gevangen genomen en doodgemarteld. Om rellen te vermijden werd hij vlug vlug begraven aan de tweede mijlpaal van de weg naar Rome. Maar zijn trouwe volgelingen vonden de plaats waar hij begraven lag en ze brachten het lichaam terug naar Terni, waar hij nu nog altijd begraven ligt.

Hij werd doodgemarteld op 14 februari 273. Vandaar dat deze dag nog altijd in de hele wereld herdacht wordt als de dag van de liefde.

Verschillende legendes bewijzen dat San Valentino wel degelijk de patroon van de liefde is.

De legende van de kinderen

Sint Valentijn had een grote tuin vol met prachtige bloemen, waar alle kinderen mochten komen spelen. Vaak keek hij van uit zijn venster toe om te zien hoe ze zich amuseerden. Als de avond viel ging hij in de tuin, gaf aan elk van de kinderen de zegen en ook een roos die ze aan hun mamma moesten geven. Zo was hij er zeker van dat ze zo vlug mogelijk naar huis terugkeerden.

Dit zou de oorsprong zijn van de kleine geschenken die men nu nog altijd geeft aan de personen die ons dierbaar zijn.

 

De legende van de duiven

Maar op een dag kwamen de soldaten en namen Valentino gevangen omdat de koning hem tot levenslang veroordeeld had.

Alle kinderen weenden en Valentino maakte zich ongerust in zijn cel, omdat de kinderen geen veilige plek meer hadden om te spelen. Er kwam echter hulp van hierboven. De Heer zond twee duiven uit de tuin van Valentino naar de gevangenis. Ze gingen op de tralies aan het venster zitten en Valentino herkende ze. Rond de hals van de ene duif bond hij een zakje in de vorm van een hartje met een briefje erin en aan de andere duif bond hij een sleuteltje.

De duiven werden bij hun terugkeer vreugdevol onthaald. De mensen herkenden het sleuteltje onmiddellijk. Het was het sleuteltje van de tuin van Valentino. Op het briefje stond geschreven : “Aan alle kinderen waarvan ik hou… van Uw Valentino”.

 

De legende van de sublieme liefde

Een heidense Romeinse centurion, genaamd Sabino, werd verliefd op Serapia, een jong Christen meisje uit Terni. Hij vroeg haar ouders om haar hand, maar die weigerden omwille van zijn geloof. Serapia stelde hem voor om naar Valentino te gaan. De verliefde Sabino volgde haar raad op , maar terwijl alles voorbereid werd voor zijn doopsel en het huwelijk achteraf kreeg Serapia tuberculose. Het meisje werd alsmaar zieker en Valentino werd bij het ziekbed geroepen. Sabino zei dat hij niet kon leven zonder zijn geliefde. Valentino zag de wanhoop bij de jongeling en stuurde zijn gebed naar de Heer. Hij doopte de jongen en verbond ze in het huwelijk en terwijl hij zijn armen ten hemel richtte voor de zegening vielen de twee geliefden in een eeuwigdurende slaap, die hen voor altijd met elkaar verbond.

 

De legende van de verzoening

Op een dag hoorde Valentino in zijn tuin twee geliefden kibbelen. Hij ging hen tegemoet met een roos in de hand. Hij gaf hen de roos en sprak verzoenende woorden. De bloem had de magische kracht om de ruzie tussen de twee te doen ophouden.

Daarop wilde Valentino dat ze de roos samen zouden vasthouden en opletten dat ze zich niet kwetsten aan de doornen zodat hun liefde eeuwig zou duren.

Na enige tijd keerden de twee verliefden terug bij Valentino en ontvingen ze de zegen voor hun huwelijk.

 

Wanneer de mensen dit hoorden, kwamen ze in lange processies naar Valentino om zijn zegen te krijgen voor hun toekomstig families. Eerst werd elke 14e dag van de maand voorbehouden voor zegeningen, maar later gebeurde dat enkel nog op de 14e februari, dag waarop Valentino gestorven is.

Het feest werd eigenlijk ingevoerd door de Katholieke Kerk om komaf te maken met een oud Heidens feest van de vruchtbaarheid. Sinds de 4e eeuw voor Christus hadden de heidense Romeinen een jaarlijks ritueel, waarbij de namen van alle mannen en vrouwen in een urne gemengd werden. Daarop koos een kind enkele willekeurig koppels die een jaar lang intiem moesten samenleven, in de hoop dat het jaar vruchtbaar afgesloten werd. Het jaar daarop werden andere koppels gekozen.

Om een einde te maken aan deze praktijken kozen de kerkelijke autoriteiten een heilige “van de verliefden”. Ze vonden een geschikte kandidaat in Valentino, een bisschop die 2 eeuwen daarvoor doodgemarteld werd.

 

De band met Valentino en de verliefden spruit ook voort uit de Angelsaksische traditie, dat de vogels precies op 14 februari hun nest beginnen maken. Het spreekwoord zegt trouwens : “San Valentino, la primavera è vicino”,: Sint Valentijn, dan is de lente dichtbij.

 

Een heel speciaal receptje voor die dag heb ik gevonden bij Matteo :

Neem twee deciliter geduld,

een tas goedheid,

4 lepels goede wil,

een snuifje hoop,

en een flinke dosis vertrouwen.

Voeg twee scheppen verdraagzaamheid bij,

een pakje voorzichtigheid,

enkele kg sympathie,

een handvol van het zeldzame plantje, dat nederigheid heet

en een ruime hoeveelheid goed humeur.

Kruid alles met veel gezond verstand.

Meng goed met de mooiste glimlach.

Laat op een zeer zacht uur koken

en je krijgt een heerlijke dag.

 

klik hier voor alle heerlijke Valentijns-menu’s

Felice San Valentino!